วันแม่แห่งชาติ
ความทรงจำดี ๆ ที่หนูไม่เคยลืม
ครั้งแรกที่ฉันเกิดมาแม่เลี้ยงฉันมาตั้งแต่แรกเกิดถึง 2 ขวบแม่ก็ได้พามาส่งอยู่กับปู่กับย่าที่ จังหวัดสุรินทร์เหตุที่แม่มาส่งก็คือแม่ไม่มีเงิน หลังจากนั้นแม่ก็ไปทำงาน พอโตมาก็มักจะถามพ่อว่าแม่ไปไหน พ่อจะตอบเสมอว่าแม่ไปทำงาน แต่ระยะเวลาตั้งแต่ 2 ขวบถึง 15 ปี พออายุ 15ก็ได้เจอแม่ ในนาทีแรกที่เจอก็วิ่งกอดแม่แล้วบอกว่าหนูคิดถึงและรักแม่ แม่ได้มาอยู่กับหนูแค่2วันหลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอแม่อีกเลย ถึงแม่จะไม่อยู่ ถึงแม่จะอยู่ที่ไหนก็รักแม่และคิดถึงแม่ตลอดเวลา พ่อจะคอยให้กำลังใจเสมอ พ่อจะคอยบอกว่าถึงแม่เขาจะไม่ได้มาอยู่กับเราแม่ก็รักลูกและคิดถึงตลอดเวลา พ่อก็จะบอกเสมอว่าพ่อก็รักลูกขอให้ลูกคิดไว้เสมอว่ายังมีพ่ออยู่ พ่อก็จะเป็นทั้งพ่อและแม่ วันแม่ปีนี้ได้โทไปไหว้แม่แล้วบอกแม่ว่าหนูรักแม่มาก หนูจะเป็นคนดีถึงหนูไม่ได้อยู่กับแม่แต่หนูก็รักแม่ทุกวัน ในเวลานั้นแม่ ได้ร้องไห้แล้วแม่ก็พูดว่าแม่รักลูกมากและสุดท้ายแม่ได้พูดว่าตั้งใจเรียนนะลูก แล้วแม่ก็บอกว่าวันที่ลูกรับปริญญาแม่จะกลับไปหา คำนี้มันทำให้หนูรู้สึกมีกำลังใจมากแล้วจะตั้งใจเรียนเพื่อจะได้ถึงวันที่รอค่อย
มอบ...แด่...คุณแม่ของหนู
สองมือใด ไหนจะเท่า สองมือแม่
มอบรักแท้ แข็งแกร่งสุด ดุจแผ่นผา
เฝ้าถนอม มอบรัก ปักอุรา
นี้แหละหนา คือรักแท้ ของแม่เอย
กลอนความรักของแม่
รัก คำไหนยิ่งใหญ่กว่ารักแม่ รัก จริงแท้จะหาไหนไม่มีเหมือน
รัก ของแม่จริงใจไม่บิดเบือน รัก ของแม่คอยเตือนให้ลูกดี
แม่ คำนี้มีค่าเกินกว่าพูด แม่ เปรียบทูนเชื่อมความรักเชื่อมศักดิ์ศรี
แม่ อบรมบ่มนิสัยให้ลูกดี แม่ คำนี้ลูกรักจะตอบแทน
ขอขอบคุณสำหรับเว็ปรูปภาพ www.rajsima.wordpress.com
